De Zuid-Chinese tijger (Panthera tigris amoyensis) is een ondersoort van de tijger die oorspronkelijk voorkomt in de provincies Fujian, Guangdong en Hunan in Zuid-China. Het is kritiek bedreigd en wordt als uitgestorven in het wild beschouwd, met slechts een paar individuen over in gevangenschap.

De Zuid-Chinese tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een krachtige en gespierde bouw, met mannetjes die tot 440 pond (200 kilogram) wegen en vrouwtjes tot 220 pond (100 kilogram).

Historisch gezien, kwamen Zuid-Chinese tijgers voor in verschillende habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en konijnen.

De belangrijkste bedreiging voor het overleven van de Zuid-Chinese tijger is verlies van leefgebied en stroperij. In het verleden heeft de Chinese overheid een fokprogramma opgezet om de ondersoort te redden, maar dit programma was niet succesvol. Tegenwoordig worden er inspanningen gedaan om de resterende individuen in gevangenschap te beschermen en te behouden, maar de toekomst voor deze ondersoort is onzeker.

De Malaise tijger (Panthera tigris jacksoni) is een ondersoort van de tijger die voorkomt in de zuidelijke en centrale regio's van het Malakka schiereiland in Maleisië. Het wordt beschouwd als bedreigd door de International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Malaise tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een krachtige en gespierde bouw, met mannetjes die tot 330 pond (150 kilogram) wegen en vrouwtjes tot 220 pond (100 kilogram).

Malaise tijgers komen voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

Er worden inspanningen gedaan om deze ondersoort te beschermen en te behouden, waaronder door het opzetten van beschermde gebieden en het implementeren van behoudsprogramma's. De populatie van de Malaise tijger wordt geschat tussen 250 en 340 individuen.

De Siberische tijger (Panthera tigris altaica), ook bekend als de Amurtijger, is een ondersoort van de tijger die voorkomt in het Russische Verre Oosten, evenals in delen van China en Noord-Korea. Het wordt beschouwd als bedreigd door de International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Siberische tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een krachtige en gespierde bouw, met mannetjes die tot 660 pond (300 kilogram) wegen en vrouwtjes die tot 330 pond (150 kilogram) wegen. De Siberische tijger is de grootste ondersoort van de tijger en is bekend om zijn dikke vacht, die hen helpt om de koude temperaturen van hun natuurlijke habitat te overleven.

Siberische tijgers komen voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Siberische tijgers zijn verlies van leefgebied, stroperij en conflicten met mensen. Er worden inspanningen gedaan om deze ondersoort te beschermen en te behouden, waaronder door het opzetten van beschermde gebieden en het implementeren van behoudsprogramma's. De populatie van Siberische tijgers wordt geschat tussen 500 en 600 individuen.

De Caspische tijger (Panthera tigris virgata), ook wel bekend als de Hyrcanische tijger of de Turanische tijger, was een ondersoort van tijger die werd gevonden in de regio rond de Kaspische Zee, waaronder delen van Iran, Irak, Afghanistan en Centraal-Azië. Het is nu uitgestorven en werd voor het laatst gezien in de jaren 1970.

Caspische tijgers waren vergelijkbaar van grootte met Siberische tijgers, met mannetjes die tot 660 pond (300 kilogram) woog en vrouwtjes tot 330 pond (150 kilogram). Ze hadden een opvallende oranje-bruine vacht met zwarte strepen en een witte buik.

Caspische tijgers werden gevonden in een verscheidenheid van leefgebieden, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jaagden op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Caspische tijgers waren verlies van leefgebied en stroperij. De ondersoort werd ook zwaar gejaagd door mensen, wat bijdroeg aan zijn afname. Er zijn pogingen gedaan om de Caspische tijger te beschermen en te behouden, maar deze zijn niet geslaagd, en de ondersoort is uiteindelijk uitgestorven.

De Bengaalse tijger (Panthera tigris tigris) is een ondersoort van de tijger die voorkomt in India, Nepal, Bhutan en Bangladesh. Het is de meest voorkomende ondersoort van tijgers en is tevens het nationale dier van Bangladesh.

Bengaalse tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een krachtige en gespierde bouw, met mannetjes die tot wel 660 pond (300 kilogram) wegen en vrouwtjes tot 330 pond (150 kilogram).

Bengaalse tijgers zijn vaardige jagers en eten een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen. Ze worden voornamelijk gevonden in bossen en graslanden en zijn uitstekende zwemmers.

Bengaalse tijgers zijn bedreigd met uitsterven vanwege verlies van leefgebied, stroperij en conflicten met mensen. Er worden geschat 2.500 Bengaalse tijgers in het wild aangetroffen. Er worden inspanningen gedaan om deze ondersoort te beschermen en te behouden, waaronder door het opzetten van beschermde gebieden en het implementeren van behoudsprogramma's.

De Indochinese tijger (Panthera tigris corbetti) is een ondersoort van de tijger die voorkomt in Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja. Het wordt beschouwd als bedreigd door de International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Indochinese tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een krachtige en gespierde bouw, met mannetjes die tot 440 pond (200 kilogram) wegen en vrouwtjes tot 330 pond (150 kilogram).

Indochinese tijgers komen voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Indochinese tijgers zijn verlies van leefgebied, stroperij en conflicten met mensen. Er worden inspanningen gedaan om deze ondersoort te beschermen en te behouden, waaronder door het opzetten van beschermde gebieden en het implementeren van behoudsprogramma's. De populatie van Indochinese tijgers wordt geschat tussen 350 en 550 individu.

De Sumatraanse tijger (Panthera tigris sumatrae) is een ondersoort van de tijger die voorkomt op het eiland Sumatra in Indonesië. Het wordt beschouwd als kritiek bedreigd door de International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Sumatraanse tijgers zijn bekend om hun oranje-bruine vacht met zwarte strepen en witte buik. Ze hebben een kleinere en compactere bouw in vergelijking met andere ondersoorten van tijgers, met mannetjes die tot 220 pond (100 kilogram) wegen en vrouwtjes die tot 165 pond (75 kilogram) wegen.

Sumatraanse tijgers komen voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Sumatraanse tijgers zijn verlies van leefgebied, stroperij en conflicten met mensen. Er worden inspanningen gedaan om deze ondersoort te beschermen en te behouden, waaronder door het opzetten van beschermde gebieden en het implementeren van behoudsprogramma's. De populatie van Sumatraanse tijgers wordt geschat tussen 400 en 500 individuen.

De Bali-tijger (Panthera tigris balica) was een ondersoort van de tijger die voorkwam op het eiland Bali in Indonesië. Het is nu uitgestorven en werd voor het laatst gezien in de jaren 1940.

Bali-tijgers waren kleiner dan andere ondersoorten van tijgers, met mannetjes die tot 220 pond (100 kilogram) wegen en vrouwtjes die tot 165 pond (75 kilogram) wegen. Ze hadden een opvallende oranje-bruine vacht met zwarte strepen en een witte buik.

Bali-tijgers kwamen voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jagen op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Bali-tijgers waren verlies van leefgebied en stroperij. De ondersoort werd ook zwaar gejaagd door mensen, wat bijdroeg aan hun afname. Er werden inspanningen gedaan om de Bali-tijger te beschermen en te behouden, maar deze waren niet succesvol en de ondersoort werd uiteindelijk uitgestorven.

De Javaanse tijger (Panthera tigris sondaica) was een ondersoort van tijger die werd gevonden op het eiland Java in Indonesië. Het is nu uitgestorven en werd voor het laatst gezien in de jaren 1980.

Javaanse tijgers waren vergelijkbaar van grootte met Sumatraanse tijgers, met mannetjes die tot 220 pond (100 kilogram) woog en vrouwtjes tot 165 pond (75 kilogram). Ze hadden een opvallende oranje-bruine vacht met zwarte strepen en een witte buik.

Javaanse tijgers werden gevonden in een verscheidenheid van leefgebieden, waaronder bossen, graslanden en bergen. Ze jaagden op een verscheidenheid aan dieren, waaronder herten, wilde zwijnen en antilopen.

De belangrijkste bedreigingen voor het overleven van Javaanse tijgers waren verlies van leefgebied en stroperij. De ondersoort werd ook zwaar gejaagd door mensen, wat bijdroeg aan zijn afname. Er zijn pogingen gedaan om de Javaanse tijger te beschermen en te behouden, maar deze zijn niet geslaagd, en de ondersoort is uiteindelijk uitgestorven.